W jakich sytuacjach należy zdecydować się na wypalanie DPF?
poniedziałek, 21 lutego, 2022
W układach wydechowych silników wysokoprężnych i benzynowych, a także w autach montowany jest filtr DPF, czyli filtr cząstek stałych. Oczyszcza on gazy spalinowe z cząstek stałych. Jest to głównie sadza złożona z cząsteczek węgla, w skład których wchodzi głównie niespalony węgiel w formie sadzy, na której zaadsorbowane są inne substancje, zwłaszcza wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne i tlenki metali. Dzięki nim w dieslach skończył się problem emisji czarnego dymu, co nie jest dobre dla środowiska naturalnego.
Jak działają filtry DPF?
Budowa filtra DPF pozwala osiadać zanieczyszczeniom na porowatych ściankach lub włóknach, wykonanych z metalu, materiałów ceramicznych lub specjalnego papieru (tylko w przypadku filtrów jednorazowych). Zaletą, o której nie można nie wspomnieć, w przypadku ich zastosowania jest blokada między 85% a 100% cząstek stałych. Wynika z tego, że do atmosfery trafia jedynie niecałe 15% zanieczyszczeń. O konieczności wypalania zawartości filtra świadczy fakt, iż cząsteczki osiadające na filtrze potrzebowałyby, by się spalić około 550 stopni Celsjusza, spaliny jako takie mają jedynie 150 stopni. Dlatego wypala się je określonymi metodami.
Jak i kiedy wypalać cząsteczki węgla w filtrze DPF?
Osadzające się zanieczyszczenia powodują zapychanie się filtra, spadek wydajności. Na rynku można spotkać dwa rodzaje filtrów. Te mniej zaawansowane są jednorazowe. O wiele bardziej wydajne i ekonomiczne są filtry samooczyszczające się, które spalają w sposób katalityczny po osiągnięciu określonej wysokiej temperatury w ramach tzw. regeneracji pasywnej.
Istnieje jeszcze aktywny sposób ich wypalania, który inicjowany jest przez okresową zmianę trybu pracy silnika. Wytworzony w ten sposób dwutlenek azotu, utleniający węgiel zawarty w filtrze. O jego konieczności przeprowadzenia kierowcę informuje stosowny komunikat na desce rozdzielczej. Wymuszenie to pomoże odbyć się zarówno w trakcie jazdy, jak i podczas postoju.
